گوجری غزل – منیر احمد زاہد

شاعر ہے نہ ہی فلسفی نہ ہی بڑو منیر
بس قسمتاں گی کانگ ما کچو گھڑو منیر

نہ چھاں نا پَھل،پٌھل نہ ہی فایدو ذری
جیون گوبوٹوہوگیو کیوں ارکھڑو منیر؟

تیرا سفر گی ساریں اوکھت دسیں لگیں
ہوٹھاں گی پیپڑیں تے منہ گو تڑو منیر

تعویزچل نئیں سکتو ،چہامو نہ پھوک،پھاک
ٌٹٹ جائے گو ماندری گو آخر کڑو منیر

نہ دل بڑو ،نہ صبر ،نہ اخلاص، نہ وفا
کسرا تو اپنا آپ نا کہہ تھو بڑو منیر

گھر پہیتو ہی جے رل جےچوراں گی جٌٹ نال
تاں کم نئیں دیتو جندرو،روہڑو،اڑو منیر

جنگ جیتنی ہوئے تاں جذباں گی لوڑ ویے
ہتھیار کم نئیں دیتو غدر ما چھڑو منیر

جے چج نال جین گو لینو ہوئے سواد
تاں دشمناں گی فوج گے وچ جا بڑو منیر